Αγαπώ τις κολοκύθες γιατί είναι όμορφες, παραμυθένιες και…μαγικές, αφού μεταμορφώνονται σε τόσα πολλά διαφορετικά γλυκά και αλμυρά πιάτα. Ενίοτε, ως γνωστόν, και σε άμαξες!
Εδώ και χρόνια, λόγω επαγγέλματος, προσεγγίζω τις τροφές με το μάτι. Έτσι και με τις κολοκύθες, με γοήτευσαν γιατί είναι φωτογενείς. Όταν όμως τις δοκίμασα μαγειρεμένες σε διάφορα πιάτα τις λάτρεψα. Σε πίτες, τάρτες, σούπες και γενικά αλμυρές ή γλυκιές συνταγές είναι νόστιμες, χορταστικές και με λίγες θερμίδες.
Η μόνη ίσως δυσκολία που μπορεί να συναντήσεις με μια κολοκύθα είναι στο κόψιμο. Εγώ σύντομα βρήκα έναν εύκολο τρόπο να την κουμαντάρω: την κόβω σε μεγάλα κομμάτια και στη συνέχεια την ψήνω, μέχρι να μαλακώσει. Μετά αφαιρώ την φλούδα και την κόβω σε μικρότερα κομμάτια. Έτσι ξεκινάω όλες τις συνταγές.
Α! και τα σποράκια της τα πλένω, τα αφήνω να στεγνώσουν και μετά τα ψήνω, αλατισμένα ή όχι, για λίγο σε χαμηλή θερμοκρασία να στεγνώσουν. Τα διατηρώ σε γυάλινο βαζάκι και μπορώ να τα προσθέσω στις σούπες, στις σαλάτες μου ή απλά να μασουλάω πασατέμπο για να περάσει η ώρα μου!
[post_grid id=”553″]